Nöbetçi Eczaneler
Gazze Şeridi’nde İsrail’in aylar süren kuşatması ve hücumları, sırf binaları değil, su sınırlarından elektrik şebekelerine, besin zincirlerinden sıhhat altyapısına kadar her şeyi çökertti.
Bugün Gazze’de bir babanın en büyük uğraşı, çocuklarına bir muz alabilmek ya da akşam karanlığında bir lambayı yakabilmekten ibaret.
SU BULMAK ZULÜM OLDU
“Sabah 7’de su aramaya çıktım, lakin saat 9’da bulabildim… O da içilebilir değildi.”
Bu kelamlar, ailesini hayatta tutmaya çalışan sıradan bir Gazzelinin yaşadığı rutini özetliyor. Kentteki su kaynaklarının yüzde 90’ı ya kirli ya da tuzlu. Kalan pak sular ise yüksek fiyatlara tankerlerle satılıyor.
YARDIM KURULUŞLARI YEMEK DAĞITAMIYOR
Yemek bulmak da su kadar sıkıntı. Yardım kuruluşları sonlu kapasitede çalışıyor.
World Central Kitchen, 1 Ağustos prestijiyle, müsaade verildiği sürece günde 90 bin öğün yemek dağıtabildiklerini açıkladı. Bu sayı, gereksinim duyulanın epey altında. Kurum, savaşın başlarında 90’dan fazla lokal mutfağa dayanak verirken, şu anda bu sayı 25’e düşmüş durumda.
“OYNAMALARINA MÜSAADE VERMİYORUZ ZİRA ACIKIYORLAR”
En yürek burkan ayrıntılar ise çocuklara dair. Gazzeli bir baba, çocuklarıyla yaşadığı hayatın zorluğunu, “Oynamalarına müsaade vermiyoruz. Zira oynarlarsa acıkıyorlar. Onlara yalnızca ‘yatın, uyuyun’ diyebiliyoruz.” sözleriyle anlattı.
Acılı baba, bombalardan değil fakat “bir muz bile alamadığı” için daha çok acı çektiğini söylüyor.
Gazze’de artık olağan hayattan kelam etmek mümkün değil. Suyun, elektriğin, yemeğin ve hatta nefes almanın bile lükse dönüştüğü bu coğrafyada, her gün tıpkı soruyla başlıyor: “Bugün nasıl hayatta kalacağım?”