Nöbetçi Eczaneler
Diyarbakır’ın Bismil ilçesinde 2008 yılında konutunda erken doğum yapan Fatma Aslan, 7 aylık doğan bebeğini evvel Bismil Devlet Hastanesi’ne, akabinde Diyarbakır’daki Dağkapı Çocuk Hastanesi’ne götürdü.
‘Muhammed Furkan’ ismini verdikleri bebek burada kuvöze alındı. 17 gün süren tedavi sürecinde bebeği hiç göremeyen aile, hastane yetkilileri tarafından mevt haberinin verilmesi üzerine cenazeyi teslim alıp Bağlar ilçesi Yeniköy Mezarlığı’na defnetti.
Ancak yıllar içinde çocuklarının yaşadığına dair kuşkuları artan aile, savcılığa başvurarak mezarın açılmasını talep etti. 3 yıl evvel başlatılan soruşturma kapsamında yapılan fethi kabir sürecinin akabinde geçen yıl haziran ayında İsimli Tıp Kurumu’nda yapılan DNA testinde, cenazenin Fatma Aslan ile genetik bağının bulunmadığı belirlendi.
Şu an 2 çocukları daha bulunan aile sorumlularla ilgili tüzel gayretini sürdürüyor.
“CENAZEYİ KUTUYLA VERDİLER, DEFNETTİK FAKAT DAİMA ŞÜPHELENDİK”
Baba Ercan Aslan, yaşadıkları süreci anlatarak, “2008’de doğan çocuğumuz 17 gün hastanede kaldı. Görmek ya da süt vermek için birçok defa talepte bulunduk ancak hiçbirine müsaade verilmedi. 17 gün sonra sabaha karşı arandım ve vefat haberi verildi. Gittiğimde cenazeyi kutu içinde teslim ettiler. Devlet memuruyum, imamım. Mezar yerini biliyoruz, defnettik. Lakin sonrasında Yeniköy Mezarlığı kayıtlarında bu defin yerinin bulunmadığını söylediler. O periyot Mezarlıklar Müdürlüğü’nde görevliydim, bu türlü bir şeyin olması mümkün değil. Bu nedenle savcılığa başvurduk. DNA eşleşmesinde uyuşmazlık tespit edilince, o çocuğun bizim çocuğumuz olmadığını öğrenince kalbimiz rahatladı. Yıllar boyunca içimiz içimizi yedi. Artık artık çocuğumuzun hayatta olduğuna inanıyoruz. Biz, hastanedeki tüm işçiden şikayetçiyiz. Yetkililerden çocuğumuza ulaşmak için yardım bekliyoruz” diye konuştu.
“OĞLUMUN YAŞADIĞINI DAİMA HİSSETTİM”
Anne Fatma Aslan da bebeğinin vefat haberine hiçbir vakit inanmadığını belirterek şunları söyledi:
“Bebeğim doğduğunda onu hiç görmedim, süt vermeme müsaade verilmedi. Vefat haberini aldığımda da içim hiç yanmadı, ağlayamadım. Daima içimde bir his vardı. Oğlumun yaşadığına inanıyordum. 3 yıl evvel eşimle karar verdik ve savcılığa başvurduk. Mezar açıldı, DNA testi yapıldı ve sonuçta uyuşmadı. Artık biliyorum, oğlum hayatta. Onun Diyarbakır’da ya da etrafında bir yerde olduğuna eminim. Oğlum öbür bir aileye verilmiş olabilir, lakin memnun olmadığını hissediyorum” dedi.
“Yetkililere sesleniyorum” diyen Aslan, “5 Şubat 2008’de Diyarbakır ve etrafında doğan tüm bebeklerin aileleriyle DNA testi yapılsın. Ben hazırım. Oğlumun keyifli olmadığını hissediyorum. Tahminen güçlü bir aileye verildi fakat huzurlu değil. 3 yıldır çok yorulduk, artık oğlumuza kavuşmak istiyoruz. Ben anneysem de oğlum Diyarbakır ve etrafındadır. Zira Diyarbakır’a geldiği vakit ben hissediyorum. Gittiği vakit da ben hissediyorum. Yani tahminen bazılarına saçma da gelebilir, bazılarına yani bu türlü şey de olur mu? Diyebilir fakat gerçek olan bir anne, ciğeri yanan bir anne yani bilir yani evladının nerede olduğunu. Yani hissediyorum ben. Oğlum Diyarbakır’a gelince de hissediyorum, gidince de hissediyorum. Artık karışıklık mı oldu, diğerine mı satıldı? Hiç göstermediler, süt istemediler. Son sefer ben gittim hastane kapısına 1 saate yakın ben bekledim. Yalvardım, ben içeri gireyim. 5 dakika dedim, 5 dakika dedim oğlumu ben tek görüp çıkayım. Müsaade vermediler” açıklamasında bulundu.