Nöbetçi Eczaneler
Tam 40 yıl evvel, 1 Eylül sabahının erken saatlerinde Atlantik Okyanusu’nun derinliklerinden gelen siyah-beyaz manzaralar, dünyayı değiştirecek bir keşfin habercisiydi.
Araştırma gemisi Knorr’un ekranlarına yansıyan metal bir silindir, kısa müddette “dünyanın en ünlü batığı” Titanic’in izine dönüştü.
“TULUMU PİJAMANIN ÜSTÜNE GEÇİRDİM”
Keşif takımının başındaki bilim insanı Bob Ballard, o anları CNN’e, “Gemi kazanına benzeyen objeyi görünce çabucak uyandırıldım. Cümleyi bile bitirmeden fırladım. Pijamamın üstüne uçuş tulumunu giydim ve günlerce çıkarmadım.” sözleriyle anlattı.
Kısa mühlet içinde takımın gördüğü objenin Titanic’in kazanı olduğu anlaşıldı. 1912’de birinci seferinde batan, “asla batmaz” denilen bu dev yolcu gemisinin enkazına 73 yıl sonra ulaşılmıştı.
BİR KEŞFİN GERİSİNDEKİ SIR: SOĞUK SAVAŞ
Ballard’ın Titanic seferi aslında göründüğünden fazlasını barındırıyordu.
BD Donanması, 1960’larda batan iki nükleer denizaltıyı (USS Thresher ve USS Scorpion) incelemek istiyordu. Ballard’ın geliştirdiği derin deniz görüntüleme sistemi Argo, bu vazife için desteklendi.
Titanic arayışı ise aslında saklı askeri operasyonun üstünü örten bir “örtbas öyküsüydü.”
Ballard, “Titanic arayışı aslında bilinmeyen bir vazifeydi. Sovyetler’in denizaltıların yerini bilmesini istemiyorduk” dedi.
ENKAZ ALANI İPUCU OLDU
Ballard’ın asıl başarısı, geminin kendisini aramaktan vazgeçip enkaz alanını takip etme stratejisi geliştirmesi oldu.
Daha evvel incelediği bir denizaltının dağınık enkazından yola çıkarak, Titanic’in de misal biçimde kilometrelerce uzunlukta bir iz bırakmış olacağını düşündü. Bu sayede gayeye ulaştı.
Ballard, Alvin isimli beşerli denizaltıyla enkazı şahsen ziyaret eden birinci kişi oldu. Orada oyuncak bebekler, açılmamış şampanya şişeleri ve gümüş ekipler gördü; lakin hiç insan kalıntısına rastlamadı.